O Δημήτρης Γληνός, ο πρωτεργάτης της δημοτικιστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στις αρχές του 20ού αιώνα, ο αταλάντευτος κομμουνιστής, υπήρξε μια μεγάλη ηθική προσωπικότητα, η οποία δεν ηθικολογούσε, αλλά με το έργο, την πράξη και τη στάση ζωής του δίδαξε την επιταγή και της Ηθικής και της Λογικής. Ακριβώς γι' αυτό «επέτρεψε στη μαρξιστική Αριστερά να τον αναγάγει σε μορφή των ιδεών της και της Ιστορίας», όπως επισήμανε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, Σπύρος Ασδραχάς, μιλώντας για το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Γάτου «41 Γράμματα του Γληνού στον Δελμούζο (Το μέγα πάθος του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού)», το οποίο παρουσίασαν χτες τα «Ελληνικά Γράμματα».
Πριν τη δικτατορία, οι διψώντες για μόρφωση νεολαίοι της Αριστεράς μπορούσαν να γνωρίσουν τον μέγιστο των μεγίστων δάσκαλο του λαού, με ένα δίτομο έργο του Φίλιππου Ηλιού (εκδόσεις «Θεμέλιο», 1964), το οποίο αφορούσε στην υπέρ του λαού δημοτικιστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εισηγήθηκε ο Γληνός, στον Εκπαιδευτικό Ομιλο που ίδρυσε με τον, επίσης, σοσιαλιστή, αρχικά, Δελμούζο (με τη συμβολή και του Μ. Τριανταφυλλίδη), στην αλληλογραφία Γληνού - Δελμούζου και βέβαια στη μετέπειτα διάστασή τους, καθώς ο Γληνός θεωρώντας αναγκαία - και για την παιδεία - την ταξική πάλη «επέλεξε την επανάσταση, ενώ ο Δελμούζος την προσαρμογή στις εκπαιδευτικές επιταγές της αστικής τάξης» (Σπ. Ασδραχάς).
Στα 1964 εκδόθηκαν και τα βιβλία του Γιώργου Γάτου «Ο Αλ. Δελμούζος και η εποχή του» και «Ανέκδοτο υπόμνημα του Αλ. Δελμούζου στον Ελ. Βενιζέλο», σχετικά δημοσιεύματά του στα «Τετράδια της Δημοκρατίας» (περιοδικό των «Λαμπράκηδων), σε άλλα περιοδικά και εφημερίδες. Η σχέση του Αμφισσιώτη Γιώργου Γάτου με το παιδαγωγικό έργο των Γληνού - Δελμούζου άρχισε το 1962, όταν ζήτησε από τον τότε δήμαρχο Αμφισσας και πέτυχε να αναλάβει τη συγκρότηση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αμφισσας. Σ' αυτή τη Βιβλιοθήκη δώρισε η οικογένεια του Δελμούζου το πλουσιότατο Αρχείο του (περίπου 600 επιστολές εκπαιδευτικών -μεταξύ των οποίων και οι επιστολές του Γληνού, δικά του κείμενα κ.ά.).
Ο Γ. Γάτος «ξανακοίταξε» τα παλιά του δημοσιεύματα και τα εμπλούτισε με νέα κείμενα, σχόλια, σημειώσεις, ευρετήρια και επιλέγοντας από το Αρχείο Δελμούζου 41 επιστολές του Γληνού στον Δελμούζο, καταθέτει ένα βιβλίο επίκαιρο, ωφελιμότατο για τους σημερινούς νέους που «διψούν» και αγωνίζονται για μια ουσιαστική εκπαίδευση. Βιβλίο, το οποίο ενώ «μοιάζει να μην έχει σχέση με την αφιλόξενη για αγώνες σημερινή εποχή, εποχή παγκοσμιοποίησης της κουλτούρας της υπνοβασίας, έρχεται να συνεγείρει, να φέρει τη φωτιά μιας εποχής πάθους, οραμάτων για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του», όπως υπογράμμισε ο Λυκούργος Κομίνης, συντονίζοντας την παρουσίαση του βιβλίου. Ομιλητές ήταν επίσης οι Νίκος Φουσέκης (δήμαρχος Αμφισσας), Αλέξης Δημαράς, Χαράλαμπος Νούτσος και ο υπουργός Παιδείας, Πέτρος Ευθυμίου. Ο υπουργός παραδέχτηκε μεν ότι σήμερα, σχεδόν «εκατό χρόνια μετά από αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις λείπει το θεωρητικό εργαλείο των Γληνού - Δελμούζου, ώστε να διαμορφώσουμε με την ίδια τόλμη και επάρκεια και τον "ηλεκτρονικό διαφωτισμό" που έχει ανάγκη ο 21ος αιώνας», αποσιώπησε δε τα πολιτικο-οικονομικά αίτια και της δικής του κυβέρνησης γι' αυτή τη διπλή έλλειψη.
Πριν τη δικτατορία, οι διψώντες για μόρφωση νεολαίοι της Αριστεράς μπορούσαν να γνωρίσουν τον μέγιστο των μεγίστων δάσκαλο του λαού, με ένα δίτομο έργο του Φίλιππου Ηλιού (εκδόσεις «Θεμέλιο», 1964), το οποίο αφορούσε στην υπέρ του λαού δημοτικιστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εισηγήθηκε ο Γληνός, στον Εκπαιδευτικό Ομιλο που ίδρυσε με τον, επίσης, σοσιαλιστή, αρχικά, Δελμούζο (με τη συμβολή και του Μ. Τριανταφυλλίδη), στην αλληλογραφία Γληνού - Δελμούζου και βέβαια στη μετέπειτα διάστασή τους, καθώς ο Γληνός θεωρώντας αναγκαία - και για την παιδεία - την ταξική πάλη «επέλεξε την επανάσταση, ενώ ο Δελμούζος την προσαρμογή στις εκπαιδευτικές επιταγές της αστικής τάξης» (Σπ. Ασδραχάς).
Στα 1964 εκδόθηκαν και τα βιβλία του Γιώργου Γάτου «Ο Αλ. Δελμούζος και η εποχή του» και «Ανέκδοτο υπόμνημα του Αλ. Δελμούζου στον Ελ. Βενιζέλο», σχετικά δημοσιεύματά του στα «Τετράδια της Δημοκρατίας» (περιοδικό των «Λαμπράκηδων), σε άλλα περιοδικά και εφημερίδες. Η σχέση του Αμφισσιώτη Γιώργου Γάτου με το παιδαγωγικό έργο των Γληνού - Δελμούζου άρχισε το 1962, όταν ζήτησε από τον τότε δήμαρχο Αμφισσας και πέτυχε να αναλάβει τη συγκρότηση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αμφισσας. Σ' αυτή τη Βιβλιοθήκη δώρισε η οικογένεια του Δελμούζου το πλουσιότατο Αρχείο του (περίπου 600 επιστολές εκπαιδευτικών -μεταξύ των οποίων και οι επιστολές του Γληνού, δικά του κείμενα κ.ά.).
Ο Γ. Γάτος «ξανακοίταξε» τα παλιά του δημοσιεύματα και τα εμπλούτισε με νέα κείμενα, σχόλια, σημειώσεις, ευρετήρια και επιλέγοντας από το Αρχείο Δελμούζου 41 επιστολές του Γληνού στον Δελμούζο, καταθέτει ένα βιβλίο επίκαιρο, ωφελιμότατο για τους σημερινούς νέους που «διψούν» και αγωνίζονται για μια ουσιαστική εκπαίδευση. Βιβλίο, το οποίο ενώ «μοιάζει να μην έχει σχέση με την αφιλόξενη για αγώνες σημερινή εποχή, εποχή παγκοσμιοποίησης της κουλτούρας της υπνοβασίας, έρχεται να συνεγείρει, να φέρει τη φωτιά μιας εποχής πάθους, οραμάτων για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του», όπως υπογράμμισε ο Λυκούργος Κομίνης, συντονίζοντας την παρουσίαση του βιβλίου. Ομιλητές ήταν επίσης οι Νίκος Φουσέκης (δήμαρχος Αμφισσας), Αλέξης Δημαράς, Χαράλαμπος Νούτσος και ο υπουργός Παιδείας, Πέτρος Ευθυμίου. Ο υπουργός παραδέχτηκε μεν ότι σήμερα, σχεδόν «εκατό χρόνια μετά από αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις λείπει το θεωρητικό εργαλείο των Γληνού - Δελμούζου, ώστε να διαμορφώσουμε με την ίδια τόλμη και επάρκεια και τον "ηλεκτρονικό διαφωτισμό" που έχει ανάγκη ο 21ος αιώνας», αποσιώπησε δε τα πολιτικο-οικονομικά αίτια και της δικής του κυβέρνησης γι' αυτή τη διπλή έλλειψη.
