Αποπροσανατολίζουν με το χρέος
Σε μια συγχρονισμένη προσπάθεια να συγκαλύψουν το χαρακτήρα και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης αναλώθηκαν από το βήμα της Βουλής, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η προπαγάνδα τους λέει ότι η δημοσιονομική σταθεροποίηση και η μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων είναι όροι αναγκαίοι για να ξεπεραστεί η κρίση και να επανέλθει η καπιταλιστική οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτήν την ανάκαμψη, μάλιστα, προσπαθούν να τη σερβίρουν σαν ευεργετική για το λαό. Μιλάνε όλοι για «κρίση χρέους» και λένε ότι η αναχαίτισή της θα φέρει επενδύσεις. Γι' αυτό ισχυρίζονται ότι οι περικοπές και τα άλλα βάρβαρα μέτρα είναι αναγκαία.
Η ανάλυσή τους «μπάζει» από χίλιες μεριές. Στόχο έχει να αποπροσανατολίσει και να βάλει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, η οποία προϋποθέτει την κατανόηση του χαρακτήρα και των νομοτελειών της καπιταλιστικής κρίσης. Τα μέτρα που παίρνονται στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», ελάχιστα έως καθόλου έχουν να κάνουν με το χρέος, είτε αφορούν στη μείωση μισθών και συντάξεων, είτε στις νέες ανατροπές σε Υγεία, Παιδεία, δημόσια διοίκηση, είτε στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε εργασιακά και ασφαλιστικό, σε συνέχεια των προηγούμενων από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αντίθετα, είναι μέτρα που ετοιμάζουν ένα πιο αποδοτικό για το κεφάλαιο περιβάλλον για επενδύσεις μετά την κρίση, στη φάση της ανάκαμψης, η οποία όμως θα είναι αναιμική και θα συνοδεύεται από υψηλή ανεργία, σχετική και απόλυτη φτώχεια για μεγάλα τμήματα του λαού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, ενώ έχει συσσωρεύσει αμύθητο πλούτο από την κλεμμένη υπεραξία από την παραγωγή, δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ, περιμένοντας ακόμα καλύτερους όρους και αποδόσεις για τα κεφάλαιά της. Αυτοί θα έρθουν με το τσάκισμα κάθε εργατικού δικαιώματος και κατάκτησης, με το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης, με ένα κράτος καλύτερα προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης. Εκεί στοχεύει το σύνολο των ανατροπών που προωθούν σήμερα οι κυβερνήσεις σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ξέροντας καλά ότι η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους θα κριθεί από το πόσο φθηνότερος θα γίνει ο εργάτης για τα μονοπώλια. Το υψηλό χρέος και τα ελλείμματα τους απασχολούν μόνο από τη σκοπιά ότι στερούν πόρους από τις μεγαλοεπιχειρήσεις, προκειμένου να γίνουν ακόμα πιο αποδοτικές οι επενδύσεις τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που προσπαθούν να κρύψουν οι αστοί και τα κόμματά τους, καλώντας το λαό να υποταχθεί στα δικά τους συμφέροντα και να απεμπολήσει όλα όσα κέρδισε με αίμα σε προηγούμενες δεκαετίες. Αλλωστε, η τρομοκράτηση, η καταστολή και η ενσωμάτωση του κινήματος είναι ένας ακόμα βασικός όρος για να προσελκύσει κεφάλαια μια καπιταλιστική χώρα. Πολύ περισσότερο η Ελλάδα, όπου η ύπαρξη του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος τους έχει προκαλέσει προβλήματα και υπολογίσιμες καθυστερήσεις. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση με το κεφάλαιο στο τιμόνι της εξουσίας και της οικονομίας δεν υπάρχει. Συμφέρον του λαού είναι να παλέψει για την παρεμπόδιση των μέτρων που τον πτωχεύουν, με σταθερή ρότα προς τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Σε μια συγχρονισμένη προσπάθεια να συγκαλύψουν το χαρακτήρα και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης αναλώθηκαν από το βήμα της Βουλής, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η προπαγάνδα τους λέει ότι η δημοσιονομική σταθεροποίηση και η μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων είναι όροι αναγκαίοι για να ξεπεραστεί η κρίση και να επανέλθει η καπιταλιστική οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτήν την ανάκαμψη, μάλιστα, προσπαθούν να τη σερβίρουν σαν ευεργετική για το λαό. Μιλάνε όλοι για «κρίση χρέους» και λένε ότι η αναχαίτισή της θα φέρει επενδύσεις. Γι' αυτό ισχυρίζονται ότι οι περικοπές και τα άλλα βάρβαρα μέτρα είναι αναγκαία.
Η ανάλυσή τους «μπάζει» από χίλιες μεριές. Στόχο έχει να αποπροσανατολίσει και να βάλει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, η οποία προϋποθέτει την κατανόηση του χαρακτήρα και των νομοτελειών της καπιταλιστικής κρίσης. Τα μέτρα που παίρνονται στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», ελάχιστα έως καθόλου έχουν να κάνουν με το χρέος, είτε αφορούν στη μείωση μισθών και συντάξεων, είτε στις νέες ανατροπές σε Υγεία, Παιδεία, δημόσια διοίκηση, είτε στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε εργασιακά και ασφαλιστικό, σε συνέχεια των προηγούμενων από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αντίθετα, είναι μέτρα που ετοιμάζουν ένα πιο αποδοτικό για το κεφάλαιο περιβάλλον για επενδύσεις μετά την κρίση, στη φάση της ανάκαμψης, η οποία όμως θα είναι αναιμική και θα συνοδεύεται από υψηλή ανεργία, σχετική και απόλυτη φτώχεια για μεγάλα τμήματα του λαού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, ενώ έχει συσσωρεύσει αμύθητο πλούτο από την κλεμμένη υπεραξία από την παραγωγή, δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ, περιμένοντας ακόμα καλύτερους όρους και αποδόσεις για τα κεφάλαιά της. Αυτοί θα έρθουν με το τσάκισμα κάθε εργατικού δικαιώματος και κατάκτησης, με το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης, με ένα κράτος καλύτερα προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης. Εκεί στοχεύει το σύνολο των ανατροπών που προωθούν σήμερα οι κυβερνήσεις σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ξέροντας καλά ότι η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους θα κριθεί από το πόσο φθηνότερος θα γίνει ο εργάτης για τα μονοπώλια. Το υψηλό χρέος και τα ελλείμματα τους απασχολούν μόνο από τη σκοπιά ότι στερούν πόρους από τις μεγαλοεπιχειρήσεις, προκειμένου να γίνουν ακόμα πιο αποδοτικές οι επενδύσεις τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που προσπαθούν να κρύψουν οι αστοί και τα κόμματά τους, καλώντας το λαό να υποταχθεί στα δικά τους συμφέροντα και να απεμπολήσει όλα όσα κέρδισε με αίμα σε προηγούμενες δεκαετίες. Αλλωστε, η τρομοκράτηση, η καταστολή και η ενσωμάτωση του κινήματος είναι ένας ακόμα βασικός όρος για να προσελκύσει κεφάλαια μια καπιταλιστική χώρα. Πολύ περισσότερο η Ελλάδα, όπου η ύπαρξη του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος τους έχει προκαλέσει προβλήματα και υπολογίσιμες καθυστερήσεις. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση με το κεφάλαιο στο τιμόνι της εξουσίας και της οικονομίας δεν υπάρχει. Συμφέρον του λαού είναι να παλέψει για την παρεμπόδιση των μέτρων που τον πτωχεύουν, με σταθερή ρότα προς τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
