«Το μέλλον της ελληνικής οικονομίας συνδέεται με την αποφασιστική μετάβαση σε ένα νέο εξωστρεφές υπόδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης, όπου η Ελλάδα θα παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες για τις διεθνές αγορές». Αν έχει κάποια αξία η παραπάνω αναφορά του πρωθυπουργού στην ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, αυτή βρίσκεται στο ότι επιβεβαιώνει την απαρέγκλιτη στοχοπροσήλωσή του στην υλοποίηση του στρατηγικού στόχου της πλουτοκρατίας, να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της, πατώντας πάνω στα «ερείπια» των δικαιωμάτων του λαού. Ο πρωθυπουργός ομολογεί κυνικά ότι στόχος της «εγχώριας» παραγωγής δεν είναι να διασωθεί ο λαός από τη φτώχεια και την εξαθλίωση και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του, αλλά στο πώς θα παράγει προϊόντα που θα είναι ανταγωνιστικά για τις διεθνείς αγορές. Ομως, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, η υλοποίηση αυτού του στόχου είναι σκέτη καταστροφή για τη ζωή του λαού, γιατί απλά προϋποθέτει μισθούς Βουλγαρίας και Ινδίας, τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και συνολικά υποταγή των πάντων στην παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων για εξαγωγή... Το παραδέχθηκε, άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας αμέσως μετά ότι «προτεραιότητα της ελληνικής κυβέρνησης και στόχος ευρείας πολιτικής αποδοχής» είναι η αλλαγή του «λειτουργικού και θεσμικού πλαισίου που διέπει την επιχειρηματικότητα και τις αγορές προϊόντος και εργασίας». Το συμπέρασμα για το λαό πρέπει να είναι ένα: Δεν υπάρχει ελπίδα όσο η παραγωγή και η οικονομία βρίσκεται υπό την κυριαρχία των μονοπωλίων.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
